Wanneer je je concentreert op meer, zul je nooit genoeg hebben

De kunst van het leven, is vaak precies het tegenovergestelde doen, dan wat wij gewend zijn te doen. Neem respect. Je kunt het geven en het dan niet terugkrijgen. De reden hiervoor is, als zelfrespect ontbreekt, geef je respect op de verkeerde manier. Dat is de reden waarom je geen respect terug ontvangt.

Hetzelfde geldt voor de liefde. Als je liefde alleen maar geeft, zul je nooit voelen dat een ander het je geeft. Je kunt liefde pas echt voelen, als je het aan jezelf geeft. Hetzelfde werkt met het meer willen hebben of wensen.

Stel je voor dat jij dolgraag een goedlopende eigen zaak wenst, of een goed betaalde baan. Dan kun je je daarop focussen, maar als je het ziet als ik wil meer, dan zal het er nooit komen. Want zodra zich iets aandient, is er alweer een verlangen naar meer.

Je ziet de waarde niet op de juiste manier, daar valt en staat alle mee. Hoe gek het ook klinkt, zoals jij jezelf op waarde schat, dat heb je. Ben je niet tevreden en wil je meer, begint dat met jezelf op meer waarde gaan schatten.

Dan verandert iets in je denken. Je ziet je eigen waarde en daar word je dankbaar voor. Je ziet in dat je gezond bent, dat je een huis hebt, een auto, brood op de plank. Door je daar op te concentreren, kun je de waarde zien, zodra er iets meer bijkomt.

Stel voor dat er een partner wordt toegevoegd aan je leven, omdat die ontbrak. Je was er niet op gefocust, je leeft je leven, dankbaar voor wat er is. Dan verschijnt er ineens een partner, dan geeft dat wederom dankbaarheid, blijheid, maar voor een hele mooie toevoeging in je leven. En dat is er gekomen, omdat je niet op zoek was en het wilde dat er meer was.

Als je niet bezig bent met meer, komt er meer, het is heel vreemd, maar zo werkt de wet van de aantrekkingskracht. Maar hoe zit dan, vragen we aan een paragnost van Nieuwe Tijd dat er altijd wordt gezegd. Wat je wilt, geloof daar in, vertrouw er op en affirmeer het dat je het eigenlijk al hebt. Dan ben je er in feite toch ook mee bezig, met het meer willen hebben?

Het lijkt tegenstrijdig als je het zo bekijkt. Toch is dat het niet. Het is affirmeren in de zin van, wat gaaf, wat mooi, wat fijn. Het wordt niet gezien als meer. Er onder zit een gevoel van dankbaarheid. Dat wat er is, sprake is van er reeds blij mee te zijn. Dat is het verschil.

Dus enerzijds kun je het affirmeren, als je maar niet denkt in meer? Dat is wat je zegt, paragnost Bob van Nieuwe Tijd? Inderdaad. Als je vanuit de grond van je hart tevreden en gelukkig bent met wat er is en je hebt wensen. Dan komen deze wensen er vanzelf zolang je dankbaar en tevreden blijft met wat er is.

We zien jullie punt, maar we leven wel op het aardse. Is het dan niet heel logisch dat je meer wilt en daar dan ook mee bezig bent? Ja natuurlijk. Alleen vraag aan diegenen dan ook eens of ze gelukkig en tevreden zijn, met wat ze nu hebben. Dan zul je vaak een nee horen.

Want het niet hebben van een ander huis, geld op de bank, een partner die trouw is. Dat kan het leven wat je nu leidt heel ontevreden maken als het voor jou er op wachten is. Dan zeg je daarmee, ik ben nu niet tevreden. Dat ben ik pas als het er is. Wat er dan gebeurt, dat als het er is, je er niet tevreden mee bent. Hoe gek dat ook is. Omdat je daarvoor al niet te reden was, daar zit de reden.

Het betekent echt, door gelukkig en tevreden te zijn met wat er is, komt er vanzelf meer. Concentreer je dus niet op meer, maar wees gelukkig met wat je hebt, is de boodschap. Dan krijg je meer en zie je het ook als zodanig.