Niemand wordt lelijk geboren

Niemand wordt lelijk geboren. Het zijn de (voor)oordelen en de manier waarop we met elkaar leren omgaan en naar elkaar leren kijken, waardoor we ineens schijnen te weten wat lelijk is en wat niet. En dat geldt niet alleen voor het begrip dat een mens lelijk wordt gevonden.

Het geldt voor nog zoveel andere dingen. Rijd je in een oude auto rond, dan wordt er al snel gezegd, die heeft geen cent te makken. Wat een aftandse auto. Je loopt rond in kleding met vlekken. Dat ziet er niet uit toch.

Je haar zit in de war, nou daar mag je wel eens iets aan doen. En zo gaat het de hele dag door. Wat heeft die een harde stem zeg, nou snap niet dat ze zo’n jurk aantrekt, ziet er niet uit toch. Allemaal vooroordelen, die we in ons leven op de een of andere manier opdoen en vrolijk mee aan de slag gaan.

Niemand wordt lelijk geboren. Het is de mens zelf die ergens een etiket op is gaan plakken van wat lelijk is of mooi. Lelijk wordt vaak geassocieerd met armoedig. Mooi vinden we vaak wat groots is, schittert. Denk maar eens aan een heel groot huis, met een heerlijk zwembad er bij, prachtige omgeving, heerlijke ligstoelen. En dan jij, een klein huisje in een wat armoedige buurt.

Zie je wat we doen? Vergelijken en onze waarde afmeten aan onze kleding, make up, spullen. Sinds dat ik als medium van Nieuwe Tijd erachter ben gekomen wat leven in armoede betekent en leven in overvloed, loop ik elke dag in de meest lekker zittende kleding rond. Rijd ik in een auto van bijna 20 jaar oud. Zijn bezoekjes aan de kapper tot een minimum beperkt. Verdienen kleding- en schoenenwinkels geen stuiver meer aan mij en wil ik alleen maar ruimen in huis.

Leven in armoede, het is zo armoedig eigenlijk. Dan kun je zelf de meest dure kleding hebben, jezelf volhangen met diamanten, het prachtigste huis bezitten, dan nog kun je leven in armoede. Je denkt namelijk in armoede.

Die mensen die denken in armoede, spreken namelijk over mooi en lelijk. Zijn afkeurend naar anderen. Die zien de waarde van de mens zelf niet. Terwijl als je vanuit overvloed denkt, en al woon je in een achterbuurtje, heb je niet veel te makken, kun je vanuit het overvloed denken, iedereen mooi en prachtig vinden.

Niemand wordt lelijk geboren, we worden in de loop van de tijd beoordeeld en veroordeeld op wat we allemaal hebben vergaard. Hoe we er uit zien, hoe we leven. En dan bestaat er schijnbaar zoiets als een schoonheidsideaal.

Er bestaat geen schoonheidsideaal. Het bestaat in ons brein. En dat betekent heel simpel. Zolang als je nog zo denkt heb je het overvloed denken nog niet te pakken. Dan leef je nog in termen van mooi en lelijk.

Maar wacht maar af, er komt een moment, dat ook jij de waarheid onder ogen zal moeten komen. Dat er iets gebeurt waardoor je daarna denkt. Ik ben door het oog van de naald gekropen. Hoe heb ik eigenlijk altijd zoveel waarde kunnen hechten aan dingen die helemaal niet van waarde zijn!

Je verandert, geeft een medium van Nieuwe Tijd aan. Echt, allemaal. En daarmee zegt de allesomvattende kracht. Wie mij niet toelaat, die laat ik het voelen. Zodat je vroeg of laat, mij wel zult gaan toelaten. Dan zul je ook eerst spijt krijgen, dat hoort bij het proces zegt een medium van Nieuwe Tijd. Dan zul je moeten leren vergeven, dat je zoveel mensen pijn hebt gedaan, omdat je over ze hebt geoordeeld. Dat ze niet mooi waren, maar in jouw ogen lelijk.